De stijfheid van een windsurf mast wordt in IMCS weergegeven. Hierbij geldt: hoe hoger de waarde, des te stijver de mast. Een mast van 340 heeft een stijfheid van 15 IMCS, een mast van 430 heeft 21 IMCS en een mast van 460 heeft 25 IMCS. De stijfheid is afhankelijk van de lengte en verregaand gestandardiseerd. Dit is handig, een keuze minder die de surfer moet maken bij de aanschaf van zijn equipment.

De vereiste mastlengte wordt op het zeil aangegeven door de „Luff“ waarde. Het beste is om deze waarde door de combinatie van mast en mastverlenging te bereiken. Bijvoorbeeld: Luff 453: een 430cm mast met 23cm Mastverlenging funktioniert. Sommige Surfsegelbeschikken over een zogenoemde Vario Top, waarbij de mast aan de zeiltop iets uit kan blijven steken

De stijfheid van de mast zegt iets over de mate van buiging over zijn hele lengte. Om te weten te komen hoe de buiging opgesplitst wordt over mast top en mast base, moet men naar deze code kijken: CC voor constant curve (normale buiging), FT of progressive flex (flex top) waarbij de top meer buigt dan bij CC en als laatste HT (hard top) waarbij de mastbase meer buigt dan de top. Uit de verschillende designs van mastslurfen is al af te leiden dat slechts een passende mast- buigingscurve garant staat voor een zeil dat makkelijk te handelen en ook bij overpower controlleerbaar is. Ook de trekkracht, stabiliteit van de drukpunt en profieldiepte zijn afhankelijk van de juiste combi tussen mast en zeil. Wij adviseren graag over de passende mast voor je zeil.

De keuze voor het juiste carbon gehalte van de mast moet iedereen voor zichzelf maken want er zijn verschillende overwegingen die hierbij een rol spelen.
voordelen van meer carbon:
Aan de ene kant betekent meer carbon meer verend vermogen van de mast en dus een betere zeilperformance: binnen de kortste tijd adapteert de mast aan wisselende windomstandigheden zodat het zeil ook bij windstoten of windgaten goed te controlleren is en het planeren niet gestopt wordt. Daarnaast betekent meer carbon minder gewicht, ookal is deze besparing niet groot.
nadelen van meer carbon
Hoe groter het aandel carbon in de mast, hoe groter de kans op luchtbellen tussen de verschillende lagen wordt. Deze kans is door de prepreg-constructie (gebruik van epoxydhars tijdens het fabrikatieproces) veel kleiner geworden, maar desondanks nog aanwezig. De plekken met luchtbellen zijn kwetsbaar en daardoor de aangewezen breukplekken. Masten met een hoog carbongehalte breken daardoor makkelijker dan masten met een laag carbongehalte. Daarnaast laat een hoog percentage van carbon de prijs van het materiaal exponentieel stijgen. Wij adviseren voor een veeleisende windsurfer 60-80% carbon en voor beginners en incidentele surfers een carbongehalte tussen de 30-50%.

De gangbare toepassing van RDM masten (ook skinny masten genoemd) is voor kleine zeilen. Daarom verkopen de meeste fabrikanten RDM masten tot een lengte van 430 of maximaal 460 cm. RDM masten hebben een grote wanddikte en zijn daardoor zwaarder dan SM masten. Aan de andere kant maken zij het zeilprofiel mooier en zijn zij minder vatbaar voor breuken. Een bijkomend voordeel van skinny masten is dat zij makkelijker in de mastslurf geschoven kunnen worden.

polyamid-laag: minder kans op krassen op de mast
alutex-laag: uv-resitenter
kevlar-inlay: minder kans op krassen op de mast
mastbag: beschermd tegen krassen, stoten en uv licht
prepreg-constructie: Geimpregneerde carbon-vezels staan garant voor een gelijkmatige verdeling van hars en carbon en verkleinen de kans op luchtbellen.